Dol op de Duinen: Maarten Langbroek

‘Ik kom op voor de belangen van de duinen’

Ecoloog Maarten Langbroek is een bijzonder actieve natuurliefhebber en –kenner. Zowel beroepsmatig als in zijn vrije tijd is hij bijna dagelijks op verschillende plaatsen in Nederland te vinden om de natuur in kaart te brengen en op te komen voor de belangen van kwetsbare natuurgebieden. Hij houdt in het bijzonder van de duinen, die de ‘voortuin’ vormen van zijn geboorte- en woonplaats Katwijk aan Zee.

Al van kleins af aan komt Maarten al in de duinen. In het laatste jaar van de basisschool werd zijn aandacht serieuzer. Wanneer de meester – en toevallig ook vriend van zijn vader – vroeg wie er op zaterdag mee wilde om naar vogels te gaan kijken, gingen hij en een klasgenoot praktisch altijd mee. Door de telescoop zag hij de vogels nóg beter en hij leerde de verschillende vogelgeluiden te herkennen. Toen al besefte hij dat de duinen mooi en bijzonder zijn. Tijdens zijn middelbareschooltijd werd hij een enthousiast vogelaar. Vanaf 2006 deed hij al mee met de vogeltellingen in het duingebied tussen Katwijk aan Zee en Wassenaar voor Sovon Vogelonderzoek Nederland.

Inventariseren in verboden gebied

Een passende studie vinden, vond hij lastig. Hij kwam uiteindelijk terecht bij de studie Bos- en Natuurbeheer bij Hogeschool Inholland in Delft, samen met zijn een jaar jongere broer. Dit was dé studie waarin hij zich gericht als ecoloog kon ontwikkelen. Hij genoot van het onderzoek buiten en de excursies naar verschillende natuurgebieden zoals de Weerribben en Meijendel. En in vakanties trok hij onder andere samen met zijn broer door allerlei Nederlandse natuurgebieden én de Zwitserse Alpen, waar hij behalve naar vogels ook naar insecten en planten keek.
Tijdens zijn studietijd deed hij als vrijwilliger voor Staatsbosbeheer en Dunea onderzoek naar de duinflora en -fauna. “Mijn beloning was dat ik daardoor ook in het verboden gebied van beschermde duingebieden mocht komen”, vertelt hij lachend.

Landelijk werkend ecoloog

Nu werkt hij alweer jaren bij het landelijk werkende ecologisch onderzoeks- en adviesbureau Van der Goes en Groot. “Daar doe ik alles, van broedvogelinventarisaties tot vegetatiekarteringen. Ik kom van Zeeland tot Groningen en van Limburg tot op de Waddeneilanden.” Hij voelt zich hier prima op zijn plaats. “Het werk houdt meer in dan bij wijze van spreken quick scans maken voor projectontwikkelaars of overheden om te zien of ze kunnen bouwen in verband met het al dan niet voorkomen van beschermde diersoorten. Wij werken hier voor natuurbeheerders en daadwerkelijk in de natuurgebieden en bekijken welke soorten er voorkomen, wat de ecologische kwaliteit van een gebied is en of zo’n gebied ander beheer nodig heeft.”

Vrouw, dochter en duinen

Zijn eerste liefde – het duingebied – is zeker niet vergeten. Maar de duinen komen nu, naast zijn vrouw Lenny en dochter Thirza van zeven maanden, wel op een tweede plaats. Samen wandelen zij veelvuldig in de duingebieden rond Katwijk aan Zee. “Het is zeker belangrijk om hier tijd voor over te houden.” 
De vraag is dan waarom iemand die al de hele werkweek in en met de natuur bezig is, daar ook nog een groot deel van zijn vrije tijd mee vult. “Ik hou van de duinen. Het is een van de meest soortenrijke habitats van Nederland. Driekwart van de plantensoorten die in Nederland voorkomen, kun je er vinden, terwijl het duinoppervlak in Nederland slechts ca. 1% van het totale grondoppervlak betreft. Het is belangrijk om zoiets waardevols te beschermen.”

Snel reageren op ongewenste ontwikkelingen

“Als duinconsulent ben je de oren en ogen van Stichting Duinbehoud. Ik volg alle ontwikkelingen in en rond het gebied. Door er dicht op te zitten, kun je sneller reageren op ongewenste ontwikkelingen, zoals bijvoorbeeld de planning van een weg door de duinen, plannen voor nabijgelegen projecten die zorgen voor negatieve effecten op het duingebied, of slecht onderhoud.” Als duinconsulent wil Langbroek wil in een zo vroeg mogelijk stadium meepraten, zodat er in goed overleg een gedegen plan ligt en zodat het niet nodig is om in ellenlange procedures verwikkeld te raken.

Dit artikel is geschreven door Marleen Arkesteijn.