Herfst: prachtige buienluchten aan de kust

Onweer Westerschelde door Paul Begeijn
Onweer Westerschelde

Er is geen mooiere plek om wolkenpartijen te observeren dan aan onze Nederlandse kust. Nergens anders dan hier, beleef je het weer zo intens. De weidse vergezichten, de continue verandering van de kleur van het water en de alsmaar van vorm veranderde wolkenpartijen maken het tot een feest der beleving.

Als kind opgegroeid aan de oevers van de Westerschelde was ik al snel geboeid door opbollende stapelwolken, ook wel cumulus genoemd in het Latijn. Er gingen weinig momenten voorbij waarbij ik niet buiten aan het spelen was. Met het schepnetje kikkervisjes vangen in de sloot, op zoek naar salamanders in de koeienput, hutten bouwen of skelter rijden op het plein. Wie veel buiten is, krijgt automatisch een band met het weer. Vooral in de zomermaanden kregen de wolken mijn interesse. Vaak begon het met een pluizig, liefelijk klein wolkje, dat later in de middag kon uitgroeien tot een imposante toren van wolken. Niet veel later besefte ik, dat dit de voorbode kon zijn van een flinke onweersbui. Als dan de eerste donder te horen was, wist ik niet snel genoeg om naar binnen te vluchten. Maar eenmaal thuis, zocht ik wel plekje bij het raam om de steeds donker wordende luchten met flitsen te aanschouwen. Langzaam won de fascinatie het steeds meer van de angst.

Een nieuwe hobby was geboren: weeramateur en stormjager.

Warm zeewater

Een van de meest interessante periodes voor mij aan de kust zijn het najaar en het eerste deel van de winter, als het zeewater nog vrij warm is en de bovenluchten beginnen af te koelen. Dit is het moment waarbij zich makkelijk buien kunnen ontwikkelen die soms dag en nacht door kunnen gaan. Het warme zeewater is de ideale energiebron voor het ontstaan van onweersbuien. Uiteraard zijn daar meer ingrediënten voor nodig. Zoals de ligging van een lagedrukgebied in de buurt en de vaak daarmee gepaarde koude bovenluchten. Deze zorgen voor een groot temperatuurcontrast tussen de lucht op pakweg 5 kilometer hoogte (temperaturen van -25 en lager komen regelmatig voor daar) en het warme zeewater dat in het najaar soms nog tegen de 20 graden is. 

Ontstaan wolken

Cumulus Markerwadden door Paul Begeijn
Onschuldige cumuluswolken boven de Markerwadden

Het ontstaan van wolken geschiedt vaak door zogenaamde convectieve processen, waarbij warme lucht gedwongen wordt om op te stijgen, er condensatie plaatsvindt en de wolk geboren is. Of een wolk vervolgens ook kan doorgroeien tot een volwassen bui, hangt van vele factoren af. Een proces dat vanaf de grond vaak ook goed te volgen is. Het is daarbij belangrijk om naar de bovenkant van de wolk te kijken. Op het moment dat er genoeg energie beschikbaar is kan de wolk bloemkolen blijven aanbouwen. Als eenmaal het buienstadium is bereikt, is het afhankelijk van de beschikbare energie en dynamiek of de bui nog verder door kan groeien en hoe lang de bui in leven blijft.

Kortlevende buien

De meeste buien in Nederland zijn zogenaamde enkelcellige buien, die hooguit drie kwartier tot een uur in leven zijn. Verschillende processen kunnen een bui de das omdoen. Bijvoorbeeld als een bui bij het doorgroeien z’n kop stoot op een drogere en warme luchtmassa (een inversie). De wolk zal dan al snel fluffie-achtig worden en de bui droogt op. 

Ook in situaties met weinig wind/stroming, lossen buien vaak snel op. Het grootste probleem hierbij is dat de buien hun instroom van warme lucht (zeg maar de voeding van de bui) afsnijden. De bui blaast zichzelf als het ware op. Dit soort buien kunnen soms wel wateroverlast geven, omdat de bui vaak op één en dezelfde plek blijft hangen en er nauwelijks verplaatsing in zit. Alle neerslag valt dan in een relatief klein gebied. 

Wolkentop

Om te weten of een bui dus potentie heeft om door te groeien tot een volwassen bui, is het dus vooral zaak om naar de top van de bui te kijken. Hoe hoger de wolken klimmen, en hoe indrukwekkender de ronde wolkentoppen eruit zien, des te groter is de kans op een stevige bui. Wordt de wolk aan de bovenkant afgeplat en ziet deze er onderbroken uit, dan is dat vaak een teken dat er geen energie genoeg is om het volwassen stadium te bereiken. 

Vuurtoren Breskens door enkelcellige onweersbui boven de Westerschelde in oktober, gevoed door het warme zeewater door Paul Begeijn
Vuurtoren Breskens door enkelcellige onweersbui boven de Westerschelde in oktober, gevoed door het warme zeewater

Voedingsbodem

De grootste kans op het zien van prachtige buienluchten is dus in het najaar en het eerste deel van de winter. Bijkomend voordeel is dat deze buien zomaar een nachtje kunnen doorhalen, omdat de temperatuur van het water de hele nacht op hetzelfde niveau blijft en daarmee een voedingsbron. In tegenstelling tot het binnenland, waar het land in het najaar snel afkoelt in de avond en daarmee de voeding van de bui wegvalt. De dagelijkse gang is hier van grote invloed op. Zodra de zon onder is, zie je dat de meeste buien landinwaarts uitdoven. Ook worden de buien landinwaarts niet gevoed met het vele vocht vanaf zee.

Windrichting

De meeste neerslag in de kustgebieden valt dan ook vaak in het najaar en het eerste deel van de winter. Dit fenomeen wordt ook wel kustconvergentie genoemd. Naast kouder wordende bovenluchten, lagedrukinvloed en warm zeewater, spelen ook verschillende windrichtingen een belangrijke rol bij het ontstaan van buien in deze periode. Waar de wind vanaf zee komt, kan de lucht behoorlijk onstabiel worden. Zodra de wind het land bereikt, wordt deze afgeremd als gevolg van wrijving. De lucht hoopt zich op, en wordt gedwongen te stijgen. Dit heeft ook als resultaat dat de windrichting boven land krimpt. Het kan in een smalle kuststrook zorgen voor een verhoogde buienactiviteit. 

Zonuren kustregio’s

In het voorjaar zien we overigens het omgekeerde gebeuren. Het water is dan flink afgekoeld en vormt niet langer een voedingsbodem voor het ontstaan van buien. Sterker nog, het gaat de vorming van wolken vaak tegen. De meeste zonuren aan de kust worden dan ook in het voorjaar geboekt. En dat verschil loopt in die periode al snel op ten opzichte van het binnenland. Niet voor niets behoren de KNMI stations van Vlissingen en Den Helder tot de zonnigste van Nederland. Het kantelpunt naar wisselvalliger weer en zware buien ligt medio augustus.

Waar veel mensen het in het najaar en de winter binnen opzoeken, is er dan juist alle reden om naar buiten te gaan en de prachtige kust op te zoeken.

enkelcellige onweersbui boven de Westerschelde in oktober, gevoed door het warme zeewater door Paul Begeijn
enkelcellige onweersbui boven de Westerschelde in oktober, gevoed door het warme zeewater

Tekst en fotografie: Paul Begijn

Dit artikel verscheen in Duin. Wil je meer weten over de ontwikkelingen langs de Nederlandse kust? Word donateur en ontvang Duin voortaan elk kwartaal. Of vraag een proefexemplaar aan.

Gerelateerde berichten

De aalscholver is een opvallende vogel die je bijna overal kan zien, zeker als er water in de buurt te vinden is. Ze broeden in grote kolonies, vooral bij de grote wateren zoals het IJsselmeer. Maar ook in de duinen zijn grotere en kleinere kolonies te vinden.
De winterakoniet is een plant die behoort tot de ranonkelfamilie, net als boterbloemen.  De uit het Grieks afkomstige naam, eranthis, komt van er (voorjaar) en anthos (bloem), dus: voorjaarsbloem. Hyemalis betekent winter of in de winter bloeiend.