Brand of boskap leidt tot waardevol duingrasland

Bij Zeeweg met Zandblauwtjes door Cor ten Haaf
Bij Zeeweg met Zandblauwtjes door Cor ten Haaf

Een bos kappen of een bosbrand leidt vaak tot grote ongerustheid. Toch valt de schade achteraf gezien vaak mee en kan een duingebied zich binnen tien jaar herstellen tot bloemrijk kalkarm duingrasland. Dit blijkt uit recent onderzoek van Theo Baas e.a. De onderzoekers inventariseerden een aantal gebieden in Schoorl waar tussen 2009-2012 stukken heide, loofbos en dennenbos waren verbrand. Er groeiden in 2020 al weer zandblauwtjes, honds- en duinviooltjes en duinroosjes op deze plekken. Ook gekapt dennenbos kan snel leiden tot dit soort vegetaties is hun conclusie.

Duingraslanden zijn een ander soort natuur dan bos, maar erg waardevol voor de biodiversiteit van planten en dieren van open duin. Zeker als je de vergelijking met dennenbos maakt. Duingraslanden behoren tot de Europese top-natuur. Wel is het van belang dat verloren gegaan bos elders wordt herplant als inheems gemengd bos.

Lees het hele artikel in Duin (nr 4 2021) of klik hier voor de pdf.

Dit artikel verscheen in kwartaalblad Duin. Wil je meer weten over de Nederlandse kust? Word donateur en ontvang Duin voortaan elk kwartaal. Of vraag een gratis proefexemplaar aan.

Gerelateerde berichten

De zebrarups is een gemakkelijk herkenbaar duindier. Hij is opvallend oranje-zwart gestreept en laat zich volop zien, een signaal aan insecteneters: eet mij niet, want ik ben giftig! Voor ons is hij daardoor niet moeilijk te vinden. Het is de rups van de sint- jacobsvlinder: twee namen, één soort.
Duinconsulent Cindy Kleyn en boswachter Paul van der Linden van PWN verwelkomden zo’n 25 deelnemers. Twee van hen kwamen helemaal uit Eindhoven, speciaal voor deze excursie. ‘We zijn al 25 jaar lid van Duinbehoud en zagen de aankondiging. We hebben een zwak voor deze streek, waar we ook vandaan komen’. De excursie op landgoed Marquette sloot goed aan bij de lezingen in Naturalis de dag ervoor: cultuurhistorie, biodiversiteit en collectieve kracht.
We spreken elkaar bij  kwelder De Putten, een ‘wegrestaurant voor vogels’ achter de Hondsbossche Duinen. Foppe komt aanlopen en vertelt dat hij op zijn wandeling tussen dijk en duin vergezeld werd door twee roodborsttapuiten: ‘weet je waarom die hier zitten?’ Foppe houdt van het gidsen en deelt zijn kennis graag: ‘kijk maar eens naar al dat duinzand en die duindoorns, daar schuilen ze in, broeden vlak bij de grond en eten ervan! Eigenlijk net als de kneu die hier ook broedt’.