Brand of boskap leidt tot waardevol duingrasland

Bij Zeeweg met Zandblauwtjes door Cor ten Haaf
Bij Zeeweg met Zandblauwtjes door Cor ten Haaf

Een bos kappen of een bosbrand leidt vaak tot grote ongerustheid. Toch valt de schade achteraf gezien vaak mee en kan een duingebied zich binnen tien jaar herstellen tot bloemrijk kalkarm duingrasland. Dit blijkt uit recent onderzoek van Theo Baas e.a. De onderzoekers inventariseerden een aantal gebieden in Schoorl waar tussen 2009-2012 stukken heide, loofbos en dennenbos waren verbrand. Er groeiden in 2020 al weer zandblauwtjes, honds- en duinviooltjes en duinroosjes op deze plekken. Ook gekapt dennenbos kan snel leiden tot dit soort vegetaties is hun conclusie.

Duingraslanden zijn een ander soort natuur dan bos, maar erg waardevol voor de biodiversiteit van planten en dieren van open duin. Zeker als je de vergelijking met dennenbos maakt. Duingraslanden behoren tot de Europese top-natuur. Wel is het van belang dat verloren gegaan bos elders wordt herplant als inheems gemengd bos.

Lees het hele artikel in Duin (nr 4 2021) of klik hier voor de pdf.

Dit artikel verscheen in kwartaalblad Duin. Wil je meer weten over de Nederlandse kust? Word donateur en ontvang Duin voortaan elk kwartaal. Of vraag een gratis proefexemplaar aan.

Gerelateerde berichten

Geïnspireerd door het zeedorp en het leven van de vissersbevolking trokken eind 19e eeuw veel kunstenaars uit de hele wereld naar Katwijk (evenals naar Egmond, Domburg en Volendam). Het zeedorpenlandschap met schelpenvissers en de bomschuiten, het drogen van de netten in het duin, werd een geliefd thema in de kunst.
September is een goede maand om op zoek te gaan naar paddenstoelen. Vooral in de landgoedbossen van de oude duinen groeien ze volop. Als het tenminste een beetje geregend heeft. Er zijn heel veel soorten paddenstoelen, maar boleten zijn mooie en opvallende paddenstoelen waarvan je eenvoudig kan zien dat het een boleet is.
Peter Pleijs geniet van het uitwaaien op het strand en het geluid van de zee. Sinds een jaar of tien raapt hij minimaal een uur of drie per week strandvuil. Zijn drive komt voort vanuit zijn binding met de natuur en bezorgdheid over de vervuiling. Hij is niet aangesloten bij één van de strandcommunities die actief zijn met strandschoonmaakacties, maar gaat lekker alleen op pad.